powiększony węzeł chłonny pod żuchwą u kota

Zmiany w węzłach chłonnych może wywoływać zwykła infekcja, jednak objaw ten stanowi także potencjalny sygnał procesu nowotworowego. Zaobserwowane zgrubienie pod skórą należy zatem skonsultować z lekarzem. Może się bowiem okazać, że powiększony węzeł chłonny zwiastuje poważne problemy zdrowotne. Witam Mam 28lat, jestem osoba palącą i od jakiegoś czasu mam problemy z węzłami chłonnymi pod żuchwą. Gdy poczuje jakiś smak (głównie przy jedzeniu i piciu) natychmiast się powiększają. Są duże i twarde. Po każdym posiłku stopniowo powoli zanikają. Co może być tego przyczyną? Tłumaczenie hasła "węzeł chłonny" na ukraiński лімфатичні вузли, Лімфатичні вузли to najczęstsze tłumaczenia "węzeł chłonny" na ukraiński. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Dotarł już do węzłów chłonnych, ↔ На той час він вже проник у його лімфатичні вузли, Węzły nie są twarde i zbite jak kamień, jednak do miękkich i przesuwanych nie należą. Na skórze nie widzę zaczerwienienia, świądu również, są tylko bolesne przy dotyku ale wydaje mi się że to przez ich nadmierne dotykanie. Generalnie wyczuwam dwa, jeden w centralnej części pachy i drugi bardziej w głąb ramienia. Czuję Powiększone węzły chłonne pod pachą. Węzły chłonne zlokalizowane pod pachą zbierają chłonkę z kończyny górnej, a także z gruczołów piersiowych. Ich powiększenie jest zatem sygnałem mogącym wynikać z bardzo wielu powodów, między innymi: bakteryjnych zakażeń skóry okolicy pachowej, a nawet dalszych części kończyny górnej T Shirt Frau Mit Grill Sucht Mann Mit Kohle. Powiększenie węzłów chłonnych (limfadenopatia) u dzieci to częsty objaw z jakim rodzice zgłaszają się z dzieckiem do lekarza. Zobacz, jakie są przyczyny powiększenia węzłów chłonnych u dzieci! Węzły chłonne to struktury, których w całym organizmie może być nawet kilkaset. U zdrowego dziecka wyczuwalne są jedynie niektóre z nich: węzły chłonne szyjne, pachowe oraz pachwinowe, ale nie jest to regułą i czasem nawet te mogą być niewyczuwalne. Sprawdź również kalendarz rozwoju dziecka Czy powiększone węzły chłonne u dziecka to powód do niepokoju? Spis treściObjawy powiększenia węzłów chłonnych u dzieciPrzyczyny powiększenia węzłów chłonnychLeczenie powiększonych węzłów chłonnych u dzieciPolecamy wideo: Węzły chłonne Objawy powiększenia węzłów chłonnych u dzieci Powód powiększenia węzłów chłonnych u dzieci nie musi być poważny, ale czujność trzeba zachować zawsze. W takich przypadkach zawsze należy zacząć od dobrze zebranego wywiadu, zapytania od jakiego czasu węzły chłonne są powiększone, czy dziecko cierpi również na inne choroby, czy ma jakieś inne objawy ogólne np. gorączka, ból gardła, ból brzucha itp. (powiększenie węzłów chłonnych rzadko występuje jako objaw izolowany) . Ważne jest ponadto upewnienie się, czy bierze jakieś leki, gdyż węzły chłonne mogą być powiększone po leczeniu (np. cefalosporynami lub penicylinami). Przyczyny powiększenia węzłów chłonnych Lekarz badający pacjenta musi też zwrócić uwagę, czy powiększony jest tylko jeden węzeł, czy więcej. Warto zapytać czy zmiana ma charakter regionalny i obejmuje np. tylko węzły pachwinowe i pachowe czy też powiększonych węzłów jest więcej. Należy też wziąć pod uwagę, czy towarzyszy temu powiększona wątroba, śledziona, czego można dokonać badaniem palpacyjnym jamy brzusznej, a w razie wątpliwości potwierdzić badaniem USG jamy brzusznej. Nie należy zapomnieć zapytać czy węzły są bolesne, twarde. Po zebraniu szczegółowego wywiadu należy omówić z rodzicami najczęstsze przyczyny powiększenia węzłów chłonnych. Są nimi infekcje. Wirusowe, bakteryjne lub o innej etiologii. W dziewięciu na dziesięć przypadków powiększenie węzłów chłonnych świadczy o uogólnionej infekcji wirusowej. Obrzmiewają wtedy przede wszystkim węzły na szyi, pod pachami, w pachwinach. Przyczyną mogą być też infekcje bakteryjne (np. angina) lub stany zapalne zębów. Mogą również zdarzać się choroby immunologiczne (np. toczeń rumieniowaty układowy). Po wyleczeniu infekcji węzły chłonne powinny zmniejszyć się, czasami po jakimś czasie. Czytaj: Najczęstsze przyczyny chrypki u dziecka >> Stan zapalny - tak układ odpornościowy dziecka woła o pomoc >> Leczenie powiększonych węzłów chłonnych u dzieci Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie ustalić pochodzenia powiększenia węzłów chłonnych u dzieci, warto rozpocząć diagnostykę. Szczególnie niepokoić powinno lekarza powiększenie węzłów trwające przez kilka tygodni. Diagnostykę warto rozpocząć od wykonania morfologii krwi z rozmazem oraz wskaźników stany zapalnego takich jak OB i CRP. Jeśli te wskaźniki będą podwyższone, konieczne będzie leczenie antybiotykiem, w miarę możliwości szerokowidmowym. Po zakończonym leczeniu wskaźniki stanu zapalnego powinny się zmniejszyć, węzły chłonne również. Jeśli tak się nie stanie, należy wykonać RTG klatki piersiowej oraz USG jamy brzusznej i powiększonych węzłów chłonnych (co pozwoli zmierzyć średnicę węzłów, ocenić ich echogeniczność, kształt), jak również badanie krwi – panel wirusologiczny, dehydrogenazę mleczanową (LDH), poziom kwasu moczowego i cholesterolu całkowitego. Można również szukać innych patogenów jak na przykład toksoplazmoza, cytomegalia, zakażenie wirusem HIV lub jersinioza. Długo utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych, gdy są one duże i twarde może budzić podejrzenie choroby nowotworowej, choć warto mieć na uwadze, że nowotwory nie są sprawą częstą u dzieci. W razie wątpliwości warto skierować dziecko na specjalistyczny oddział, gdzie wykonuje się biopsję i badanie histopatologiczne, jak również przeprowadza się o wiele bardziej skomplikowaną diagnostykę. Podsumowując, powiększone węzły chłonne najczęściej występują krótkotrwale i nie są groźnym objawem, ale warto zawsze ten problem skonsultować z lekarzem. Czytaj: Ból brzucha u dzieci: przyczyny, objawy, leczenie >> Polecamy wideo: Węzły chłonne Chłoniak (lymphoma) jest to najczęściej występujący nowotwór układu krwiotwórczego u psów. Właściciele często pytają mnie skąd się bierze? Dlaczego ich pies ma akurat chłoniaka? Na te pytania nie znam odpowiedzi i chyba nikt na świecie nie jest w dniu dzisiejszym w stanie na odpowiedzieć skąd się biorą chłoniaki. Wydaje mi się, że jest to związane z dłuższym życiem psów oraz z tym, że mamy lepsze metody diagnostyczne i jesteśmy w stanie rozpoznać jednostki chorobowe lepiej niż jeszcze 20 lat temu. Dlatego możemy zdiagnozować np. chłoniaka. Najczęstszą przyczyną pojawienia się w gabinecie psa z chłoniakiem są powiększone obwodowe węzły chłonne. Właściciel przychodzi, bo coś pieskowi wyrosło pod szyją, jakieś twarde kulki. Są to oczywiście powiększone węzły chłonne podżuchwowe. Jednak nie należy wychodzić z założenia, że powiększone węzły chłonne podżuchwowe to na 100% chłoniak. Wcale tak nie musi być. Węzły chłonne podżuchwowe są zlewiskiem naczyń chłonnych z jamy ustnej, która jak wiadomo nie jest jałowa, dlatego są one często fizjologicznie nieznacznie powiększone ze względu na bogatą „florę bakteryjną” znajdującą się w paszczy zwierzaka. Poza tym infekcje dziąseł lub zębów u naszych pupilków mogą również powodować powiększenie tych węzłów. Dlatego zanim zaczniemy podejrzewać chłoniaka musimy sprawdzić inne obwodowe węzły chłonne np. przedłopatkowe i podkolanowe oraz wykonać biopsję! Najlepiej jeśli weterynarz wykonana biopsję z węzłów przedłopatkowych lub podkolanowych, ze względu na często występujący proces zapalny w węzłach podżuchwowych, który może maskować chłoniaka. Ale to tylko drobna sugestia. Czasami jest tak, że obwodowe węzły chłonne, czyli te które możemy wyczuć palpacyjnie są normalnej wielkości, ale w badaniu obrazowym, np. rtg lub usg mamy powiększoną śledzionę lub węzły chłonne krezkowe (w jamie brzusznej) lub śródpiersiowe (w klatce piersiowej). Wtedy objawem chłoniaka mogą być biegunka, wymioty, chudnięcie zwierzęcia, kaszel lub duszność. W tym przypadku również wielkie ukłony w stronę biopsji, która pokaże nam, czy zwierz ma chłoniaka, czy też coś innego mu się przyplątało. W diagnostyce różnicowej chłoniaka należy uwzględnić reaktywne węzły chłonne, co oznacza, że są one pobudzone i powiększone z powodu, np. jakiegoś zapalenia toczącego się w organizmie psiaka. Mimo iż zajmuję się onkologią i bardzo to lubię, jestem bardzo szczęśliwa, kiedy okazuje się, że to jednak nie jest chłoniak. Radość właścicieli jest wtedy wielka, a i rokowanie dla psiaka lepsze. Jeśli jednak chłoniak to co dalej? Cóż, w grę wchodzi tylko chemioterapia. Jest to jedyna słuszna droga leczenia tej jednostki nowotworowej. Słyszałam co prawda o weterynarzu, który usunął wszystkie obwodowe węzły chłonne, które były powiększone, ale o słuszności tej decyzji oraz sposobie myślenia tego lekarza wolałabym się nie wypowiadać. W każdym razie chirurgia nie jest metodą leczenia chłoniaka. Także w grę wchodzi tylko „chemia” lub leczenie paliatywne dla psiaków w kiepskim stanie ogólnym. Chłoniaki dzielimy na dwie duże grupy: chłoniaki typu B oraz chłoniaki typu T. Skąd się to wzięło? Od limfocytów typu B i T, od których wywodzi się chłoniak. To, z jakim typem chłoniaka mamy do czynienia ma znaczenia prognostyczne. Chłoniaki typu B rokują lepiej, a czas przeżycia psów z tym typem chłoniaka jest dłuższy. Chłoniaki typu T, występują rzadziej niż B, ale rokują gorzej, a czasy przeżycia są krótsze. Amerykańscy weterynarze mówią nawet: „T is terrible, B is better”. Dlatego warto postawić na dokładną diagnostykę chłoniaka, pod względem fenotypizacji, czyli określenia czy jest to T- czy B-chłoniak. W przypadku moich pacjentów, wolę zrobić dokładniejsze badanie na typ chłoniaka niż wykonywać badanie RTG lub USG (przy powiększonych obwodowych węzłach chłonnych), które i tak nie wnoszą nic do dalszego rokowania, ani do leczenia. Natomiast określenie czy jest to typ B, czy też te dramatycznie zmienia sposób podejścia do tego pacjenta oraz sposób jego leczenia, ponieważ typ T wymaga „agresywniejszej” chemioterapii. Średni czas remisji (czyli odpowiedzi na leczenie, w postaci zmniejszenia się guzów) przy chłoniaku typu B to około roku, natomiast przy chłoniaku typu T jest to około 6 miesięcy. Czasami, w 5% przypadków, pojawiają się chłoniaki o niskim indeksie mitotycznym, które rokują bardzo dobrze i wymagają bardzo łagodnej chemioterapii lub leczenia sterydami. Dlatego, jeśli wyjdzie nam w pierwszej biopsji, że mamy do czynienia z chłoniakiem typu T, warto zrobić zabieg chirurgiczny i usunąć jeden z węzłów chłonnych, gdyż tylko badanie całego węzła chłonnego przez patologa może nam powiedzieć, czy jest to guz o niskim stopniu złośliwości. Warto to zrobić, zanim zaczniemy faszerować psa naprawdę mocną „chemią”. Pamiętajmy! Chłoniak to nie wyrok śmierci, a dokładna diagnostyka pozwala nam w odpowiedni sposób leczyć naszych małych pacjentów! Od tygodnia mam uciążliwy katar z domieszką krwi we flegmie. Poza tym pod żuchwą powiększył mi się węzeł chłonny. Co mi jest? Czy to są wystarczające powody, aby pójść do lekarza? 2011-08-16, 09:02~Wladimir ~ Krew może towarzyszyć ostremu nieżytowi i przekrwieniu błony śluzowej jamy nosowej. Krew może towarzyszyć też stosowaniu kropli do nosa. Moim zdaniem objawy powiększenia węzła chłonnego, a także katar mogą po prostu towarzyszyć infekcji. Moim zdaniem powinieneś pójść z tym do laryngologa. 2011-08-16, 10:57Marko ~ Strony: 1 wątkii odpowiedzi ostatni post Data publikacji: r. Numer wydania: 11-12/2020 Chłoniaki − Lymphoma Etiologia Chłoniaki to najczęstsze nowotwory wywodzące się z tkanki hematopoetycznej (83%) i najczęstsze nowotwory dotykające psy (stanowią ok. 24% wszystkich nowotworów stwierdzanych u tego gatunku) (1, 2). Stanowią klonalną proliferację złośliwych komórek limfoidalnych. Wyróżniamy ok. 20 podtypów tego nowotworu. Ze względu na klonalność zmienionych patologicznie limfocytów u psów dzielimy je na: chłoniaki z komórek B (ok. 75% przypadków), chłoniaki z komórek T (ok. 25%) lub bardzo rzadko występujący chłoniak z tzw. null cells (nieprzejawiający immunofenotypu B oraz T) (3). Chorują zwykle psy w średnim wieku lub starsze (mediana: 7 lat). Do ras posiadających zwiększony współczynnik zachorowalności należą: boksery, berneńskie psy pasterskie, bernardyny, buldogi, labradory i golden retrievery. Wśród czynników ryzyka wymienia się niewątpliwie predyspozycje genetyczne (2, 4), czynniki środowiskowe (zanieczyszczenie powietrza, herbicydy) (5) i stosowane wcześniej terapie immunosupresyjne. Objawy W przypadku chłoniaka objawy są zwykle nieswoiste, związane z niekontrolowanym rozrostem komórek układu limfoidalnego i zmian w objętych procesem chorobowym narządach (węzły chłonne, śledziona, wątroba, migdałki, grasica, szpik kostny itd.). W większości przypadków diagnozujemy powiększone węzły chłonne, ale również: apatię, brak łaknienia, utratę masy ciała, gorączkę, poliurię, polidypsję, wymioty czy biegunkę. Spotykamy się również z problemami z oddychaniem związanymi z uciskiem dróg oddechowych przez powiększone węzły chłonne. Należy pamiętać, że objawy mogą być także wywołane tzw. zespołem paranowotworowym, np. poliuria pojawiająca się w wyniku hiperkalcemii czy krwawe wylewy do komory oka, jako skutek małopłytkowości. Diagnostyka Aby potwierdzić podejrzenie chłoniaka, należy wykonać pełną kategoryzację stopnia zaawansowania nowotworu, tzw. staging. Oprócz standardowego badania przedmiotowego i podmiotowego wykonujemy biopsję aspiracyjną powiększonych węzłów chłonnych, morfologię (poszukiwanie cytopenii) oraz badanie biochemiczne krwi z obowiązkową oceną poziomu wapnia (możliwa hiperkalcemia) (6), RTG klatki piersiowej (ocena powiększenia węzłów chłonnych, obecności wolnego płynu w klatce piersiowej), USG jamy brzusznej. Dodatkowo można wykonać biopsję szpiku kostnego. W ofercie niektórych laboratoriów w Polsce dostępne są badania molekularne (np. PARR), w których możliwe jest oznaczenie klonalności komórek. W obrazie USG charakterystyczne jest powiększenie lub obecność patologicznych węzłów chłonnych. Obserwuje się również zmiany obejmujące śledzionę i wątrobę (tzw. śledziona „lamparcia” − centkowana). Leczenie Odpowiedni protokół leczenia dobiera się, uwzględniając immunofenotyp chłoniaka (7), lokalizację nowotworu, wcześniejsze leczenie oraz kondycję zwierzęcia. Optymalna kuracja opiera się na skojarzonej chemioterapii sekwencyjnej. Istnieje kilka różnych protokołów, jednak większość z nich reprezentuje kombinacje: L-asparaginazy (L), cyklofosfamidu (C), doksorubicyny (hydroksydaunorubicyna [H]), winkrystyny (Oncovin [O]) i prednizonu (P), znanego również jako L-CHOP lub jego inne modyfikacje (9). Prognostyka i przeżywalność Niezależnie od tego, który protokół oparty na CHOP wybierzemy, ogólny wskaźnik odpowiedzi na leczenie wynosi od 80 do 90%, a mediana czasu remisji i przeżycia wynosi statystycznie od 8 do 12 miesięcy. Leczenie jednoskładnikowe doksorubicyną (8) lub lomustyną (CCNU) bądź cyklofosfamidem statystycznie skraca ten czas o kilka miesięcy (9). Warto zaznaczyć, że terapia monoskładnikowa prednizonem często zapewnia krótką (ok. 1 miesiąc), częściową lub całkowitą remisję z maksymalnym czasem przeżycia oscylującym wokół 2 miesięcy. Chociaż wskaźniki odpowiedzi na leczenie są wysokie, to wskaźniki długotrwałych wyleczeń są stosunkowo niskie (< 10%) (10, 11). Powiększenie węzłów chłonnych nie zawsze jest oznaką zwykłej infekcji. Dowiedz się, w jakich przypadkach może dojść do ich powiększenia. spis treści 1. Węzły chłonne - charakterystyka 2. Powiększony węzeł chłonny - infekcje 3. Powiększony węzeł chłonny - choroby autoimmunologiczne 4. Powiększony węzeł chłonny - stosowanie leków 5. Powiększony węzeł chłonny - inne choroby rozwiń 1. Węzły chłonne - charakterystyka Węzły chłonne są elementem układu chłonnego, którego zadaniem jest ochrona organizmu przed chorobami i utrzymanie płynów ustrojowych w równowadze. Węzły chłonne mają 1-25 milimetrów długości i występują pojedynczo lub w skupiskach. Ulokowane są na całym ciele, a największa ich ilość znajduje się na szyi, w pachwinach, w dołach nadobojczykowych, pod pachami i pod kolanami. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Największe węzły to węzły pachwowe, podżuchwowe, przyuszne i pachwinowe. Niektóre z nich są umieszczone niedaleko pod powierzchnią skóry, a inne w otoczeniu brzucha, klatki piersiowej. Wszystkie węzły łączą się ze sobą siecią naczyń limfatycznych, a ich rozmieszczenie przypomina gęstą siatkę. Wspomnianymi naczyniami jest transportowana limfa. Kiedy dochodzi do zainfekowania organizmu, zwiększa się przepływ krwi przez zajęte więzły, co doprowadza do ich powiększenia (limfadenopatia). W tym czasie komórki układu odpornościowego (limfocyty i makrofagi) mnożą się, aby zwalczać czynniki chorobotwórcze. Istnieje także inna przyczyna powodująca obrzęk węzłów chłonnych, a mianowicie nowotwór – chłoniak. Nieprawidłowe namnażanie się komórek układu limfatycznego jest w tym przypadku odpowiedzialne za powiększenie węzłów chłonnych. W przypadku chłoniaka, może dojść również do nacieków na narządach i wtedy obejmuje on tkanki płuc, śledzionę, skórę, ściany układu pokarmowego. 2. Powiększony węzeł chłonny - infekcje Powiększony węzeł chłonny może występić, gdy zachorowujemy na różnego typu infekcje. Są to infekcje wirusowe ( np. ospa wietrzna, różyczka, WZW), infekcje bakteryjne (salmonella, kiła, gruźlica, angina), infekcje grzybicze (np. choroba Darlinga), infekcje pierwotniakowie (pełzakowica, toksoplazmowa, malaria), oraz infekcje pasożytnicze ( np. wszawica). Powiększony węzeł chłonny może być wynikiem różnego typu infekcji (123rf) 3. Powiększony węzeł chłonny - choroby autoimmunologiczne Powiększony węzeł chłonny może także wystąpić u osób, cierpiących na choroby autoimmunologiczne. We wszystkich chorobach oprócz choroby Kawasaki, obrzęk występuje pod pachami. W przypadku tej dolegliwości, powiększeniu ulegają węzły chłonne szyi. 4. Powiększony węzeł chłonny - stosowanie leków Obrzęk węzłów chłonnych może zostać spowodowany zażyciem niektórych leków. Taka niepożądana reakcja może wystąpić u osób, które zażyły środki przeciwpadaczkowe, antybiotyki z grupy sulfonamidów, oraz leki zażywane w czasie terapii dny moczanowej. Taka dolegliwość może powstać na skutek zażycia karbamazepiny, dapsonu, izoniazydu, trimetropimu, soli złota. 5. Powiększony węzeł chłonny - inne choroby Powiększony węzeł chłonny może wskazywać na choroby spichrzeniowe ( np. sakozoidoza, choroba Nimanna-Picka) i w tym wypadku powiększeniu ulegają węzły pod pachami, a dodatkowo może dojść do powiększenia wątroby lub śledziony. Histiocytoza jest kolejną chorobą, która może wywołać powiększenie węzła chłonnego. Polega ona na nadmiernym wytworzeniu komórek układu odpornościowego, a następnie na zajęciu tkanek i narządów, co doprowadza do ich niewydolności lub uszkodzeń. Oprócz obrzęku węzłów, chory doświadcza przedwczesnego wypadania zębów, powiększenia wątroby lub śledziony oraz może dojść do pojawienia się na skórze tułowia wysypki. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

powiększony węzeł chłonny pod żuchwą u kota